شاخه ای از علوم پزشکی است که هدف آن بازپروری فرد به گونه ای است که بتواند بطور مستقل زندگی کند، مولد باشد و از زندگی خود لذت ببرد. فردی که طرف کاردرمانی است کسی است که به علت بیماری، تصادف یا مسن شدن توانایی های طبیعی را که افراد دیگر دارند نداشته یا آنها را از دست داده است.
بچه هایی که به علت مشکلات مادرزادی توانایی های طبیعی را ندارند، کسانی که به علت عقب افتادگی های ذهنی نمیتوانند کارهای معمولی را انجام بدهند، افرادی که به علت افزایش سن و ناتوانی های ناشی از آن در مراقبت از خود دچار مشکل شده اند، کسانی که به علت آسیب های ناشی از تصادف نمیتوانند فعالیت های شغلی خود را مانند قبل انجام بدهند و بسیاری افراد دیگر میتوانند از کمک یک کاردرمانگر استفاده کنند
کاردرمانگر به فرد ناتوان یاد میدهد که چگونه از خود مراقبت کند، به چه صورت کار کند و چگونه تفریح کند. به وی آموزش میدهد تا یاد بگیرد چگونه غذا بخورد، لباس بپوشد، حمام برود، غذا درست کند و کارهای خانه و مدرسه و محل کارش را انجام دهد
کاردرمانگر هر چیزی را که مانع انجام فعالیت های طبیعی شخص باشد تغییر میدهد. وی در محیط زندگی و کار فرد تغییراتی میدهد تا وی بهتر بتواند زندگی کند. در نوع کار شخص تغییراتی میدهد تا بهتر بتواند از عهده وظایف محوله خود برآید. ابزارهای خاصی به فرد میدهد تا وی با کمک آنها بتواند بهتر کارهایش را انجام دهد و مهارت های فرد را در انجام فعالیت هایش افزایش میدهد.